Του Σταύρου Καλαφάτη,
βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας
Ανέβηκε στην πόλη μας για να εκπέμψει, όπως είπε, «μήνυμα ενάντια στον εθνικισμό και το διχασμό». Μίλησε για «απατεώνες της πολιτικής», για «υπερπατριώτες, χέρι χέρι με τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής», για «πατριδοκάπηλους, κήρυκες του μίσους», για «συνδικαλιστές της ΝΔ που θυμίζουν μεταξική φάλαγγα». Κατήγγειλε τη Ν.Δ. ότι μετατρέπεται σε «ακροδεξιά σέχτα», ότι «αναπαράγει τις αισχρότητες διάφορων περιθωριακών ακροδεξιών», ότι «ξεπλένει τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή». Διαβεβαίωσε πως δεν θα επιτρέψει «να γυρίσουν ξανά την Ελλάδα στις σκοτεινές εποχές του διχασμού» και προειδοποίησε πως «δεν θα ξεμπερδέψουν έτσι εύκολα με την αριστερά» .
Αυτοανακηρύχθηκε πατριώτης εκείνος που παραδίδει στους Σκοπιανούς όσα δεν διανοήθηκε κανένας άλλος Πρωθυπουργός και, χωρίς κανένα δισταγμό, εμφάνισε το 80% των Μακεδόνων, όλους εμάς που απορρίπτουμε τη Συμφωνία των Πρεσπών, σαν «πατριδοκάπηλους», «κήρυκες του μίσους», «μεταξική φάλαγγα», «εθνικιστές». Διάβασε ένα έντονα διχαστικό και μισαλλόδοξο λόγο και ταυτόχρονα υποστήριξε πως δεν θα επιτρέψει επιστροφή στις εποχές του διχασμού. Προσπάθησε να διασύρει, να φανατίσει, να διχάσει και ταυτόχρονα να επιρρίψει σε άλλους όσα ο ίδιος απεργάζεται και διαπράττει. Ομολόγησε πως οι Έλληνες μπλέξαμε με την αριστερά και, χωρίς να πει τι έχει στο μυαλό του, διακήρυξε πως δεν θα ξεμπερδέψουμε εύκολα. Αποκάλυψε έμπρακτα τη στρατηγική του στην προεκλογική περίοδο και ταυτόχρονα την αρνήθηκε. Και όλα αυτά –ιδίως η στρατηγική της μισαλλοδοξίας και του διχασμού- είναι πολύ σοβαρά. Διότι, πολύ απλά, είναι επικίνδυνα για την Πατρίδα μας.
Οφείλουμε, λοιπόν, να δούμε τον κίνδυνο και να εργαστούμε για να τον αποτρέψουμε. Οφείλουμε, κατ’ αρχήν, να απαντούμε σε όλα. Όχι, όμως, κατά τον ίδιο τρόπο. Όχι με κραυγές και ύβρεις. Οφείλουμε να αναζητούμε και να επισημαίνουμε τους στόχους τους. Χωρίς, ωστόσο, να μπαίνουμε στο δικό τους ταμπλό, χωρίς να παίζουμε το παιχνίδι τους, χωρίς τις ακρότητες που παράγουν κλίμα φανατισμού, πόλωσης και διχασμού. Αυτό, άλλωστε, θα ήταν το δικό μας λάθος που θα διευκόλυνε το δικό τους στόχο. Θα τους βοηθούσε -την ώρα που δεν μπορούν να συσπειρώσουν- να φανατίσουν τους προδομένους ψηφοφόρους τους και να τους αντισυσπερώσουν. Και, βέβαια, θα συνέβαλλε στον ανομολόγητο σκοπό τους για διχασμό και διάχυση των ευθυνών.
Απέναντι στην ανευθυνότητα, λοιπόν, αντιπαραθέτουμε τη σύνεση και την ευθύνη. Απέναντι στο φασισμό -όποια μορφή κι αν επιλέγει- τις αρχές και τις ιδέες της Παράταξής μας όπως ξεκάθαρα διατυπώνονται στην ιδρυτική διακήρυξή μας. Απέναντι στο εθνομηδενισμό, την Πίστη, την Πατρίδα, την Παράδοση. Απέναντι στα άκρα και τις ακρότητες, τη στρατηγική του μεσαίου χώρου, το μέτρο τη μετριοπάθεια. Απέναντι στην κατάρα του διχασμού, που μόνο εθνικές καταστροφές επιφυλάσσει, τη δύναμη της εθνικής ενότητας. Απέναντι στις κομματικές σκοπιμότητες των κρατούντων, τα αληθινά συμφέροντα του Έθνους.