Η ΝΔ ως κυβέρνηση έλεγε το 2014, ότι οι εκλογές θα ανακόψουν την προσπάθεια ανάκαμψης και θα φέρουν κίνδυνο Grexit. Σήμερα ως αντιπολίτευση φαίνεται να τις αποζητά. Δεν συνιστά αυτό μια αντίφαση;
Όχι, διότι τότε βρισκόμασταν στην αφετηρία μιας πορείας ανάκαμψης που έπρεπε να περιφρουρηθεί, ενώ τώρα βιώνουμε έναν διαρκή κατήφορο που πρέπει να «αναχαιτίσουμε». Τότε, δυστυχώς, το Grexit αποτελούσε για κάποιους το τελικό, ίσως και το επιθυμητό σενάριο για τη χώρα, ακόμα και ένα κατά φαντασία …διαπραγματευτικό όπλο, που τελικά στράφηκε εναντίον των δήθεν διαπραγματευτών και έφερε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Δεν είναι τυχαίο, που οι πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου, μαλώνουν σήμερα μεταξύ τους για το ποιος έχει την «πατρότητα» των καταστροφικών χειρισμών. Σήμερα, λοιπόν, χρειαζόμαστε ένα …Alexit. Αυτό αποτελεί την προϋπόθεση για να αντιμετωπίσει ο τόπος τα φοβερά αδιέξοδα στα οποία τον οδήγησε η αριστερή διακυβέρνηση.
Μα δεν υπάρχει τίποτα καλό που να βλέπετε σ` αυτή τη διακυβέρνηση; Μήπως αυτό είναι λίγο μηδενιστικό;
Δεν θα δίσταζα στο πλαίσιο ενός πολιτικού fair play, να αναγνωρίσω θετικά στοιχεία και προσπαθώ πολύ, να εντοπίσω κάποια, μέσα στα κυβερνητικά πεπραγμένα των τελευταίων 18 μηνών. Δυστυχώς όμως δεν βρίσκω. Οι Έλληνες είμαστε μάρτυρες – με όλες τις έννοιες– μιας διακυβέρνησης βασισμένης σε ένα κράμα ιδεοληψιών, ανικανότητας και ανευθυνότητας. Κατά περίσταση, η δοσολογία διαφέρει. Το αποτέλεσμα όμως παραμένει ίδιο σε όλα τα επίπεδα: στον πολιτικό λόγο των κυβερνώντων που προάγει μίσος και διχασμό, στην εφαρμοσμένη πολιτική τους που αντί να φέρνει κάτι νέο συντηρεί τα χειρότερα από το «παλιό» που κατηγορούσε, στη νομοθέτηση που αποδομεί ό,τι καλό προϋπήρχε, ακόμα και στην αισθητική τους. Οι πολίτες, καθώς βιώνουν την καρατόμηση των εσόδων τους, προσπαθούν κάθε μέρα να αποκωδικοποιήσουν ασυνάρτητες και αντιφατικές δηλώσεις υπουργών, νομοθετικές ρυθμίσεις και πρωθυπουργικές δράσεις που θυμίζουν περισσότερο …αποδράσεις.
Και με την αλλαγή της εξουσίας, ξαφνικά θα δουν οι Έλληνες τη χώρα να αλλάζει; Διότι, ας μην ξεχνάμε, ότι η Ν.Δ. στα μάτια μεγάλου μέρους της κοινωνίας, δεν φέρει μικρή την ευθύνη για την πορεία που οδήγησε στην επιλογή των πολιτών για τη σημερινή διακυβέρνηση.
Η ΝΔ δεν ισχυρίζεται ότι έχει άμεσα τη λύση για όλα τα δεινά του κόσμου. Νομίζω ότι ο πρόεδρος της ΝΔ ακριβώς αυτό θέλει να αποφύγει, το να πιστέψει δηλαδή ο κόσμος πως έρχεται ως άλλος ένας «μάγος» που υπόσχεται να βγάλει λαγούς από το καπέλο. Το αντίθετο επιδιώκει χρησιμοποιώντας αποκλειστικά τη γλώσσα της αλήθειας, με ρεαλισμό, να μιλήσει και να κινηθεί ορθολογικά. Κι αυτό είναι δύσκολο, αλλά απαραίτητο. Μονόδρομος θα έλεγα. Δύσκολο, γιατί ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας είναι εθισμένο στο να ακούει όμορφα λόγια και να του υπόσχονται εύκολους δρόμους. Απαραίτητο γιατί κάθε άλλη επιλογή εκτός από αυτή της αλήθειας θα εντείνει τελικά το χάσμα μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής, παραχωρώντας ακόμα πιο ζωτικό χώρο σε ακραίες λαϊκίστικες φωνές, με καταστροφικές συνέπειες για την κοινωνία και τους πολίτες. Σε ότι αφορά στο παρελθόν, νομίζω ότι έχει παρέλθει ο καιρός, που φοβόμασταν την αυτοκριτική. Την κάναμε και την κάνουμε. Το νοικοκύρεμα εντός της ΝΔ, ο πολιτικός μας λόγος που αποφεύγει και «πολεμά» τον λαϊκισμό, αλλά και οι ουσιαστικές προτάσεις της ΝΔ για τη Συνταγματική Αναθεώρηση καθιστούν πλέον αυτή την παράταξη αγωγό εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος. Αλλά δεν θα αποκηρύξουμε και τα μεγάλα οφέλη που κατακτήθηκαν για τη χώρα και τους πολίτες διαχρονικά χάρη σε πολιτικές επιλογές αυτής της παράταξης.
Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, μετακινείται ιδεολογικά προς το λεγόμενο μεταρρυθμιστικό κέντρο όπως λένε οι φίλοι του, ή προς τον νεοφιλελευθερισμό, όπως λένε οι πολιτικοί του επικριτές;
Η ΝΔ είναι λαϊκό αστικό κόμμα με φιλελεύθερο προσανατολισμό. Πιστό στις αρχές και στις αξίες που διατυπώθηκαν στο καταστατικό του 1974 από τον εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή. Αποτελεί όμως υποχρέωση μας –και αυτό κάνει ο Κυριάκος- να επικαιροποιήσουμε τον πολιτικό μας λόγο, να αξιοποιήσουμε όλα τα σύγχρονα μέσα, να επενδύσουμε στο ανθρώπινο επιστημονικό (και όχι μόνο) δυναμικό της χώρας, ώστε να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον νέων ευκαιριών για όλους όσους θέλουν να δημιουργήσουν. Να λειτουργήσουμε ως σύγχρονη ανανεωτική αλλά και ανανεωμένη κεντροδεξιά. Να είμαστε οι πολιτικοί εκφραστές του κοινού νου, της λογικής και της απόρριψης των άκρων. Τα υπόλοιπα είναι «ταμπέλες» για παραπολιτική κατανάλωση και όχι για πολιτικό διάλογο.
Και ο Σταύρος Καλαφάτης, τι προσωπικό πολιτικό στίγμα φέρει, μέσα σ` αυτό το πλαίσιο;
Το μότο μου είναι «επιχειρείν παντού». Αυτό θα παράξει πλούτο, άρα και κρατικά έσοδα και πόρους κοινωνικής πολιτικής για τους αδύναμους. Πρέπει να μετατρέψουμε το όνειρο πολλών ανθρώπων, που για πολλά χρόνια ήταν …μια θέση στο Δημόσιο, σε επιδίωξη για μια θέση στην παραγωγική διαδικασία. Αυτό, άλλωστε, ταιριάζει στο προφίλ του πολυμήχανου Έλληνα, που ξέρει πώς να διακρίνεται στο εμπόριο, στην καινοτομία, στις επενδύσεις, όταν βρει το κατάλληλο περιβάλλον. Αυτό το περιβάλλον οφείλουμε να διαμορφώσουμε πλέον ως πολιτικό σύστημα, ενθαρρύνοντας κινήματα με θετικό πρόσημο, αυτά που ονομάζω «κινήματα plus». Τα κινήματα αριστερού ή αριστερίστικου προσανατολισμού κατατείνουν απλά και μόνο στην απόρριψη του οποιουδήποτε υπάρχοντος status quo, φωνάζοντας όχι στην ανάπτυξη, όχι στις επενδύσεις, όχι στην εντατικοποίηση της εκπαίδευσης, όχι στην αριστεία. Ενώ χρειαζόμαστε το αντίθετο: κινήματα υπέρ των επενδύσεων, υπέρ του υγιούς επιχειρείν, υπέρ της αναβάθμισης του επιπέδου σπουδών και της διασύνδεσης της εκπαίδευσης με την επιχειρηματική δράση.