Την υπερηφάνια συγγενών και φίλων, για «τη θυσία και την αυταπάρνηση», που έδειξε ένας καθημερινός άνθρωπος ο οποίος μετέτρεψε «το “καθήκον” σκοπό της ζωής του», υπογράμμισε ο βουλευτής Α Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, Σταύρος Καλαφάτης, κατά την τελετή των αποκαλυπτηρίων του μνημείου για τον Ειδικό Φρουρό Ευστάθιο Λαζαρίδη, στο Τσοτύλι, στην οποία εκπροσώπησε τον πρόεδρο της Ν.Δ., Κυριάκο Μητσοτάκη.
Στη σύντομη ομιλία του, ο κ. Καλαφάτης υπογράμμισε:
«Είναι πολύ βαριά η λέξη «καθήκον» κάτι τέτοιες ώρες… Είναι πολύ βαριά λέξη, όταν αναλογίζεται κανείς, πως το καθήκον στέρησε τη ζωή από ένα παλικάρι 35 χρονών, αφού πρώτα έδωσε έναν σιωπηλό αγώνα οκτώ ετών στο μεταίχμιο ζωής και θανάτου. Είναι πολύ βαριά όταν κοιτάζει την οικογένεια αυτού του παλικαριού που εκτός από τον θρήνο για την απώλεια, βιώνει και τις συνέπειες του οκταετούς συναισθηματικού γολγοθά μιας ελπίδας που δεν δικαιώθηκε.
Είμαι σίγουρος, πως το βάρος αυτής της λέξης, για όλους εδώ σήμερα και περισσότερο για την οικογένεια και για όλους εσάς που ζήσατε και γνωρίσατε το Στάθη σαν συντοπίτη, φίλο, ή συνάδελφο, μοιάζει τεράστιο. Την τιμή και την αξία εκείνων, που με λίγα στη διάθεσή τους, είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα για όλους. Ακόμα και για εκείνους που δεν θα αναγνωρίσουν ποτέ την προσφορά τους».
Και ο κ. Καλαφάτης πρόσθεσε: «Η μόνη παρήγορη σκέψη που μπορώ να μοιραστώ μαζί σας, είναι πως το ίδιο τεράστια πρέπει να είναι και η υπερηφάνεια όλων σας… Όλων μας… Υπερηφάνεια για όσα εκπροσωπεί και θα εκπροσωπεί πάντα στη μνήμη μας ο Στάθης: Τη θυσία. Την αυταπάρνηση. Το δέος, απέναντι σε καθημερινούς ανθρώπους, που κάνουν το «καθήκον» σκοπό της ζωής τους. Την τιμή και την αξία εκείνων, που με λίγα στη διάθεσή τους, είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα για όλους. Ακόμα και για εκείνους που δεν θα αναγνωρίσουν ποτέ την προσφορά τους».
Χαρακτήρισε, τέλος, την πρωτοβουλία για να στηθεί το συγκεκριμένο μνημείο ««ελάχιστο χρέος όλων απέναντι στο Στάθη, απέναντι σε κάθε πεσόντα των Σωμάτων Ασφαλείας, απέναντι σε κάθε γιο, πατέρα, μάνα, αδερφό ή αδερφή, που η δουλειά τους, είναι να ντύνονται κάθε μέρα ήρωες…» κι έδωσε «την ταπεινή υπόσχεση, να θυμόμαστε πόσο βαριά μπορεί να είναι η λέξη “καθήκον”, όταν θα κληθούμε να αναλάβουμε το δικό μας».