Του Σταύρου Καλαφάτη,
βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας
«Η Ελλάδα», λέει στους FT ο Αλ. Τσίπρας «έμαθε από την σκληρή εμπειρία της ότι ήταν προς το εθνικό συμφέρον να παραμείνει στην ευρωζώνη». Αναγνωρίζει ότι το συμφέρον της χώρας είναι στην Ευρωζώνη και -παραπέμποντας στο δράμα που έζησε η χώρα το Καλοκαίρι του 2015- ισχυρίζεται πως την αλήθεια αυτή η Ελλάδα την έμαθε μέσα από «σκληρή εμπειρία». Ακόμη και στην έσχατη ομολογία του για όσα ο ίδιος διέπραξε, επιχειρεί να ενοχοποιήσει άλλους. Διότι όλη η Ελλάδα, ήξερε πολύ καλά ότι η έξοδος από την ευρωζώνη θα προκαλούσε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, κοινωνική έκρηξη, εθνική τραγωδία. Το ήξερε, μάλιστα, ακόμη και ο ίδιος, καθώς είχε προειδοποιηθεί για τις συνέπειες της εξόδου από Έλληνες και Ευρωπαίους, ακόμη και από τον Τζέμς Γκάλμπρεϊθ, που είχε συντάξει το σχέδιο εξόδου. Επέμενε, όμως, μέχρι την ώρα που φοβήθηκε, λαϊκή εξέγερση, ανατροπή και παραπομπή στη Δικαιοσύνη.
Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας, στις 19 Ιουνίου, στην Αγία Πετρούπολη, προδιέγραφε την πορεία εξόδου μιλώντας για ‘λαό που δεν φοβάται να ανοιχτεί σε καινούργιες θάλασσες προκειμένου να φτάσει σε νέα και πιο ασφαλή λιμάνια’’. Ο ίδιος είχε δώσει εντολή στο Γ. Βαρουφάκη να προχωρήσει στην κατάρτιση σχετικού σχεδίου. Ο ίδιος είχε συζητήσει, ακόμη και στο Υπουργικό Συμβούλιο, τα σχέδια Π. Λαφαζάνη για υφαρπαγή των ευρώ από το νομισματοκοπείο. Ο ίδιος είχε εξουσιοδοτήσει το Γ, Βαρουφάκη να συζητήσει την πρόταση Β. Σόιμπλε για προκήρυξη δημοψηφίσματος έτσι ώστε να μετατεθεί η ευθύνη της εξόδου στο λαό. Ο ίδιος είχε επισκεφθεί το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας τρεις μέρες πριν το δημοψήφισμα για να ακούσει από τον Π. Καμμένο ότι ‘’οι Ένοπλες Δυνάμεις διασφαλίζουν τη σταθερότητα στο εσωτερικό’’.
Η «σκληρή εμπειρία» για την οποία μιλά τώρα ο κ. Τσίπρας είναι το έγκλημα που ο ίδιος σχεδίασε και θα οδηγούσε σε εθνική τραγωδία εάν δεν φοβόταν την τελευταία στιγμή, όχι για την Ελλάδα, αλλά -όπως λέει ο Γ. Βαρουφάκης- για ένα νέο Γουδή. Ακόμη και τότε, ωστόσο, στοίχισε πάνω από εκατό δις ευρώ. Και το έγκλημα αυτό δεν παραγράφεται και δεν διαγράφεται από τη μνήμη των Ελλήνων.