Του Σταύρου Καλαφάτη,
βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας
Λίγο πριν τις ανακοινώσεις για τα αποτελέσματα των γεωτρήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ, ενώ απειλούσε να στείλει για γεωτρήσεις τον «Πορθητή» κι ενώ επέσειε σαν μπαμπούλα την άσκηση «γαλάζια πατρίδα», ο Τ. Ερντογάν φώναξε τον Αλ. Τσίπρα στην Άγκυρα. Μίλησαν, κατά τις δηλώσεις τους, για μέτρα αποτροπής της έντασης -λες και προκαλεί η Ελλάδα- ενώ ο Αλ. Τσίπρας άφησε να φανεί πως συζήτησαν και τα ενεργειακά. Έδειξε μάλιστα και την κατεύθυνση του διαλόγου, τονίζοντας πως «η ενέργεια πρέπει να αποτελεί γέφυρα συνεργασίας». Παρέπεμψε έτσι στο παλιό αίτημα της Τουρκίας για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, αλλά και στην πρόσφατη αξίωσή της για ισοκατανομή των κυπριακών κοιτασμάτων.
Μόλις λίγες μέρες αργότερα, ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών, μιλώντας από το βήμα του Φόρουμ των Δελφών, αμφισβητούσε την πάγια ελληνική θέση για την επήρεια του Καστελόριζου στις θαλάσσιες ζώνες και υποστήριζε ότι «δεν πρέπει να φαίνεσαι μοναχοφάης και να λες είναι όλα δικά μου». Σχεδόν ταυτόχρονα, στη διάρκεια της κοινοβουλευτικής συνάντησης του ΝΑΤΟ στην ελληνική Βουλή, μετά από προκλήσεις Τούρκου συναδέλφου τους, δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, διαβεβαίωναν για την ετοιμότητα της κυβέρνησης να προβεί σε συμβιβασμούς κατά το πρότυπο των Πρεσπών. Ο πρώτος μιλούσε για λύσεις «με έναν έντιμο συμβιβασμό όπως κάναμε με τη Συμφωνία των Πρεσπών». Και ο δεύτερος για διάλογο «με σεβασμό, όπως κάναμε και με τη Βόρεια Μακεδονία».
Μετά από όλα αυτά, η βούληση της κυβέρνησης για ουσιώδεις υποχωρήσεις έναντι των τουρκικών αξιώσεων δεν μπορεί να αμφισβητείται από κανένα. Και προφανώς δεν αφορά μόνο στην υφαλοκρηπίδα. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι σχεδιάζεται -όπως αποκάλυψε ο κ. Κοτζιάς,- επέκταση των χωρικών υδάτων σε διάφορες περιοχές πλην του Αιγαίου. Είναι, μάλιστα, εύκολο να διαπιστώσει κανείς πως το σχέδιο αυτό ανταποκρίνεται στις τουρκικές αξιώσεις που -όπως ομολογεί ο τότε Πρωθυπουργός Κ. Σημίτης- συζητούνταν στις διερευνητικές επαφές του 2004. Στις αξιώσεις, δηλαδή, για μερική και επιλεκτική επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, αποκλειομένων των νησιών του Αν. Αιγαίου και των ακτών της Δ. Θράκης.
Τα δεδομένα που έχουμε μπροστά μας μιλούν εκκωφαντικά. Δείχνουν ξεκάθαρα ότι ο Αλ. Τσίπρας ετοιμάζεται για μονομερείς υποχωρήσεις και παραχωρήσεις προς την Άγκυρα. Ότι σχεδιάζει να επαναλάβει ό,τι ακριβώς έκανε και με. την επαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών. Ο ίδιος, άλλωστε, την ανεμίζει σαν φλάμπουρο της πολιτικής του και διακηρύσσει πως είναι «μοντέλο και για άλλες διαφορές». Μόνο που εδώ η κάθε υποχώρηση θα συνιστά ακρωτηριασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Και δεν τον αντέχουμε.