Άρθρο του βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης της ΝΔ Σταύρου Καλαφάτη
Μέχρι και τους πρώτους μήνες του 2008, ενώ τα Σκόπια είχαν μια εθνικιστική, απολύτως αδιάλλακτη Κυβέρνηση, το διεθνές περιβάλλον αδιαφορούσε για τις θέσεις της χώρας μας. Πάνω από εκατό χώρες, ανάμεσα στις οποίες και οι ΗΠΑ, αναγνώριζαν, η μια μετά την άλλη, το γειτονικό κράτος με το όνομα «Μακεδονία». Το έδαφος χανόταν κάτω από τα πόδια μας και το μόνο όπλο που μας απέμενε ήταν η δημιουργία ενός ισχυρού αναχώματος σε κάθε απόπειρα των Σκοπίων να εναχθούν στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.. Αυτό ακριβώς το όπλο αποφάσισε να αξιοποιήσει ο Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, με υπουργό Εξωτερικών τη Ντόρα Μπακογιάννη και υπουργό Εθνικής Άμυνας το Βαγγέλη Μειμαράκη. Διακηρύσσοντας, ταυτόχρονα, πως η ιστορία δεν διαγράφεται, δεν παραγράφεται και δεν ξαναγράφεται.
Διαπιστώνοντας πως ό,τι κι αν πει, οι Σκοπιανοί θα το απορρίψουν, η Κυβέρνηση επιδίωξε να καταδείξει την αδιαλλαξία τους, ώστε να πείσει το ΝΑΤΟ πως όσο αντιτάσσονται στις αρχές της καλής γειτονίας, δεν χωρούν στους κόλπους του. Παρόλα αυτά, η πίεση εντεινόταν και ο Αμερικανός Πρόεδρος, ξεκινώντας για τη Σύνοδο Κορυφής στο Βουκουρέστι, στις αρχές Απριλίου του 2008, διακήρυσσε πως τα Σκόπια θα πάρουν πρόσκληση ένταξης. Βρήκε, ωστόσο, απέναντί του μια ηγεσία που αψήφησε τις πιέσεις, περιφρόνησε το προσωπικό κόστος και κατάφερε να αποσπάσει ομόφωνη απόφαση που συμπυκνωνόταν στη φράση «πρώτα λύση και μετά πρόσκληση ένταξης». Έγινε, έτσι, συμμαχική η ελληνική θέση και θεμελιώθηκε μια νέα πραγματικότητα που μετέφερε την πίεση από την Αθήνα στα Σκόπια.
Σήμερα, είναι περισσότερο από βέβαιο πως χωρίς την απόφαση του Βουκουρεστίου, η υπόθεση θα είχε χαθεί, τα Σκόπια θα ήταν στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. με το όνομα «Μακεδονία» και η Ελλάδα θα υποτασσόταν στα τετελεσμένα. Ακόμη πιο βέβαιο είναι πως αντιστράφηκε η κατεύθυνση των πιέσεων και οι Σκοπιανοί από ολιγωρούντες έγιναν επισπεύδοντες. Διότι έζησαν τη βάσανο και ψηλάφισαν τον κίνδυνο της αδιαλλαξίας τους. Και διότι κατάλαβαν πως χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας δεν μπορούν να προχωρήσουν ούτε προς το ΝΑΤΟ, ούτε προς την Ε.Ε., που διακαώς επιθυμούν.
Δεν έχει, λοιπόν, σήμερα η Ελλάδα κανένα λόγο βιασύνης. Και βέβαια δεν μπορεί να εγκαταλείψει τα μόνα όπλα μας για να πάρει υποσχετικές μελλοντικής κι αβέβαιης εκπλήρωσης. Η απόφαση του Βουκουρεστίου, η απόφαση που ανέτρεψε τη δυναμική των εξελίξεων και ανάγκασε τα Σκόπια να ζητούν διαπραγμάτευση, λέει «πρώτα λύση και μετά ένταξη στο ΝΑΤΟ». Και η λύση αυτή δεν μπορεί να αφήνει καμιά δυνατότητα στους Σκοπιανούς να εμφανίζονται σαν Μακεδόνες. Δεν μπορεί να τους χαρίζει, άμεσα ή έμμεσα, μακεδονική ταυτότητα και μακεδονική γλώσσα. Ούτε και να αφήνει ανοικτά παράθυρα για ένα τέτοιο ενδεχόμενο στο κοντινό ή απώτερο μέλλον.
Δεν αρκεί λοιπόν, μια αμοιβαία αποδεκτή ονομασία, που να ισχύει για όλες τις χρήσεις, εντός και εκτός του γειτονικού κράτους. Προέχει η απάλειψη των αλυτρωτικών αναφορών, αλλά και η ρητή αποδοχή, στο Σύνταγμά τους, ταυτότητας και γλώσσας, που δεν θα παραπέμπουν σε μακεδονικό έθνος. Διότι πολύ απλά δεν υπάρχουν μακεδονικό έθνος, ταυτότητα και γλώσσα. Και οι Έλληνες δεν μπορούμε – δεν έχουμε το δικαίωμα – να τους καταστήσουμε κληρονόμους στην ιστορία μας.
Αυτός ήταν πάντα ο αδιαπραγμάτευτος πυρήνας των θέσεων της Νέας Δημοκρατίας. Και ο πυρήνας αυτός, γαλβανισμένος από την ιστορία αιώνων, τις αρχές και τις αξίες της Παράταξής μας, παραμένει αναλλοίωτος. Το επανέλαβε, άλλωστε, ρητά και ξεκάθαρα ο πρόεδρος του Κόμματος Κυριάκος Μητσοτάκης, από την πρώτη στιγμή της νέας διαπραγμάτευσης: Η παρακαταθήκη της Μακεδονίας είναι ελληνική και είναι αδιαπραγμάτευτη. Δεν εκχωρείται, λοιπόν, και δεν παζαρεύεται.
Πηγή: https://myportal.gr/oplo-tis-elladas-apofasi-tou-voukourestiou/