Την ανάγκη ευρωπαϊκών λύσεων στο προσφυγικό – μεταναστευτικό, με νέα συνθήκη και λειτουργικό κοινό σύστημα ασύλου, ανέδειξε ο Σταύρος Καλαφάτης, βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης και αν. Τομεάρχης Εξωτερικών της ΝΔ κατά τη συζήτηση στη Βουλή για το πρόγραμμα εργασίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το 2019, σε συνεδρίαση της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων. Τόνισε παράλληλα τη σημασία της εμβάθυνσης της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας της ΕΕ.
Όπως σημείωσε χαρακτηριστικά «στα άκρως πιεστικά ζητήματα εντάσσεται το προσφυγικό-μεταναστευτικό. Οι συνέπειες και αδυναμίες που εντοπίζονται στη χώρα μας είναι γνωστές και οφείλουμε να κινηθούμε αποφασιστικά. Ο χειρισμός του προσφυγικού σε ευρωπαϊκό επίπεδο προκαλεί διχοστασία, αλλά και πολιτικές παρενέργειες που τελικά επηρεάζουν αρνητικά την έλλειψη αναγκαίων αποφάσεων… Στον τομέα της μεταναστευτικής πολιτικής έχουμε ανάγκη μια νέα συνθήκη που να αντικαθιστά εκείνη του Δουβλίνου, που να στηρίζεται στην αλληλεγγύη, να διασφαλίζει δίκαιη κατανομή των προσφυγικών ροών και γενικότερα των βαρών, να σέβεται τις παραδόσεις της Ευρώπης και το διεθνές δίκαιο, να ανακουφίζει τις χώρες των συνόρων. Η επίτευξη συμφωνίας για ένα λειτουργικό Κοινό Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασύλου βάσει των αρχών της ευθύνης και της αλληλεγγύης παραμένει κορυφαία προτεραιότητα».
Τόνισε μάλιστα ότι «επιβάλλεται, είναι μείζον ζήτημα για μας η άμεση ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Ακτοφυλακής και Συνοριοφυλακής. Η απόφαση για την ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής με τη σύσταση μόνιμου σώματος, 10.000 συνοριοφυλάκων της Ε.Ε. ως το 2020 και την ενίσχυση των εξουσιών του στο τομέα των επιστροφών είναι ένα σημαντικό, θετικό βήμα. Τα σύνορα της Ελλάδος είναι και σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – και τα σύνορα της Ένωσης είναι ανάγκη να φρουρούνται με δική της ευθύνη». Και πρόσθεσε ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό πως «στο πλαίσιο της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ), που παραμένει ακόμη “στα θεμέλια”, θεσπίστηκε η ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής, κατά την οποία σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης εναντίον κράτους – μέλους τα λοιπά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης οφείλουν να συνδράμουν τον έτερο που δέχθηκε επίθεση. Σίγουρα, ωστόσο, δεν επαρκεί η ρήτρα αυτή, καθώς ούτε διασφαλίζεται η εφαρμογή της, σε κάθε περίπτωση, ούτε στηρίζεται στους αναγκαίους για το σκοπό αυτό θεσμούς. Για εμάς είναι αναγκαία η ουσιαστική ανύψωση του πυλώνα της ΚΕΠΠΑ, αλλά και η διαμόρφωση μιας ενιαίας θαλάσσιας πολιτικής που να βασίζεται στη Σύμβαση του ΟΗΕ για το δίκαιο της θάλασσας. Αφορά, άλλωστε, την αξιοποίηση του πλούτου των θαλασσών μας, καθώς και την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της Ένωσης». Και σημείωσε ότι «εάν η Ευρώπη θέλει να μην αποτελεί “οικονομικό γίγαντα και πολιτικό νάνο”, οφείλει να ενισχύσει τον πυλώνα της ΚΕΠΠΑ, να εγγυηθεί την ασφάλεια των μελών της και ταυτόχρονα να γίνει παράγοντας σταθερότητας στο σύγχρονο κόσμο».