Πολλά μπορεί να συμβούν έως τη μέρα που ορίστηκε για την παραλαβή των ρωσικών πυραύλων S-400 από την Άγκυρα. Ξεχωρίζουν, ωστόσο, σαν ακραία σενάρια, αφενός η ρήξη Ερντογάν με τις ΗΠΑ και αφετέρου η επιστροφή του άσωτου υιού και η σφαγή, για χάρη του, του μόσχου του σιτευτού. Στην πρώτη περίπτωση, ενώ η Τουρκία θα υποστεί βαριές οικονομικές συνέπειες, την ίδια στιγμή θα καταστεί ανεξέλεγκτη και πιο επιθετική προς τη Δύση, κυρίως προς τη χώρα μας. Στη δεύτερη, πέρα από τους νέους εξοπλισμούς με καλύτερους όρους, μπορεί να επιδιώξει πρόσθετα ανταλλάγματα. Και κάποια από τα ανταλλάγματα αυτά φαίνεται έτοιμη να τα παραδώσει η σημερινή κυβέρνηση.
*Του Σταύρου Καλαφάτη
Το στίγμα της θυσίας, στην περίπτωση επιστροφής του ασώτου, έδωσε στις αρχές του χρόνου, ο Αλ. Τσίπρας διακηρύσσοντας ότι η Συμφωνία των Πρεσπών «είναι μοντέλο και για άλλες διαφορές». Άνοιξε, κατόπιν, κατά την επίσκεψή του στην Άγκυρα, μυστικό διάλογο με τον Τ. Ερντογάν και δήλωσε πως «η ενέργεια πρέπει να αποτελεί γέφυρα συνεργασίας». Λίγο αργότερα, ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών, αναφερόμενος στα ενεργειακά κοιτάσματα της Αν. Μεσογείου, υποστήριζε ότι «δεν πρέπει να φαίνεσαι μοναχοφάης και να λες είναι όλα δικά μου». Σχεδόν ταυτόχρονα, στη διάρκεια της κοινοβουλευτικής συνάντησης του ΝΑΤΟ στη Βουλή, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, απαντώντας σε Τούρκο συνάδελφό τους, υπόσχονταν έναν «έντιμο συμβιβασμό, όπως κάναμε με την Βόρεια Μακεδονία». Και αμέσως μετά, ο υπουργός Εξωτερικών έσπευδε στη γείτονα για να διαβεβαιώσει ότι η Ελλάδα «βλέπει θετικά τη συμμετοχή της στην ενεργειακή εξίσωση της Αν. Μεσογείου», αλλά και να προσθέσει ότι «η Τουρκία έχει δικαιώματα σε όλα τα θέματα που την αφορούν».
Βρισκόμαστε, λοιπόν, και πάλι, σε άλλη μια κρίσιμη περίοδο για τα εθνικά μας ζητήματα. Ανάμεσα στα ακραία ενδεχόμενα εντοπίζονται πολλά σενάρια και τίποτε δεν αποκλείεται.
Αυξάνεται ο κίνδυνος στρατιωτικής παντοδυναμίας της Άγκυρας στην περίπτωση που πάρει τους S-400 και δεν υπάρξει η επαπειλούμενη αμερικάνικη αντίδραση, αυξάνεται ο κίνδυνος παραχωρήσεων προς τη γείτονα στην περίπτωση συμμόρφωσης στις δυτικές υποδείξεις, αυξάνεται και ο κίνδυνος έντασης στην περίπτωση ρήξης της Τουρκίας με τις ΗΠΑ. Υπάρχουν, όμως, και μεγάλες δυνατότητες αξιοποίησης της κατάστασης που διαμορφώνεται για την ενίσχυση της αξιοπιστίας, της γεωπολιτικής σημασίας, της συμμαχικής συμβολής και των διεθνών συμμαχιών της χώρας μας. Τι, όμως, μπορεί να δει και να επιδιώξει η σημερινή κυβέρνηση; Την ώρα που βρίσκεται σε αποδρομή και θυσιάζει τα πάντα στο βωμό κομματικών σκοπιμοτήτων, θα νοιαστεί για την Ελλάδα ή για παιχνίδια εξουσίας;