Μετά από 15 μήνες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ένα μεγάλο όφελος που αποκομίσαμε ως λαός.

Η «πρώτη φορά αριστερά» (με ολίγη …δεξιά γαρνιτούρα) έπεισε και τον πιο δύσπιστο, ότι υπάρχουν πολλά και χειρότερα που μπορεί να μας συμβούν, από τα μνημόνια που κληθήκαμε να εφαρμόσουμε ως χώρα:

Η οπισθοδρόμηση και η αποσάθρωση δομών και αξιών σε όλους τους τομείς της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής, λαμβάνουν τέτοια έκταση και ένταση που δεν έχει προηγούμενο και μάλιστα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

Είδαμε στην Παιδεία τη μετριότητα, τους αιώνιους φοιτητές και την «ασυλία» σε εξωπανεπιστημιακούς και ενδοπανεπιστημιακούς ταραξίες, να προωθούνται σε βάρος της αριστείας και της προόδου των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.

Είδαμε πνευματικούς ηγέτες από την Εκκλησία που αποτελεί πυλώνα στήριξης του λαού σε κάθε δύσκολη περίοδο της ιστορίας μας και φάρο διαφύλαξης στοιχείων της εθνικής μας ταυτότητας, να αντιμετωπίζονται ως ανεπιθύμητα στα σχολεία πρόσωπα.

Είδαμε στην οικονομία να εφαρμόζονται παλαιοντολογικές ιδέες και υφεσιακές πολιτικές καταβαράθρωσης της αγοράς και των εισοδημάτων, με πρόσχημα το μνημόνιο, αλλά χωρίς να πρόκειται στην πραγματικότητα για τίποτα άλλο, από ιδεοληπτικό κρατισμό, που θέλει το κράτος-«πατερούλη» να τρέφεται από τα παιδιά του.

Είδαμε την ίδια αθεράπευτη ιδεοληψία, συνοδευόμενη από ισχυρές δόσεις ανικανότητας και προχειρότητας, να υποδαυλίζει τη μαζική ροή και τελικά των εγκλωβισμό δεκάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην κεντρική Μακεδονία, με όλα τα προβλήματα που αυτό συνεπάγεται για τη χώρα συνολικά και τις τοπικές κοινωνίες ειδικότερα.

Είδαμε τη χυδαιότητα να επιβάλλεται ως πολιτιστική πρόοδος, με πρόσφατο παράδειγμα τα δρώμενα σε σχέση με το Φεστιβάλ Αθηνών και τον «εισαγόμενο» καλλιτεχνικό διευθυντή…

Και βέβαια, είδαμε και ξαναβλέπουμε τη χώρα μας, να πληρώνει τη διεθνή απαξία και αναξιοπιστία των κυβερνόντων, να βρίσκεται όλο και πιο συχνά στο περιθώριο των εξελίξεων στην Ευρώπη και να «φλερτάρει» επικίνδυνα με όρια εξόδου από ευρωπαϊκούς πυρήνες.

Αναρωτιόντουσαν πολλοί, τι χειρότερο από τα μνημόνια μπορούσε να υπάρχει.

Πλέον, όλοι ξέρουν! Λέγεται ΣΥΡΙΖΑ… Και πρέπει να φύγει!