Του Σταύρου Καλαφάτη,
βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας
Εξαιρετικά ύποπτες για τα εθνικά μας ζητήματα φαίνονται οι επόμενες μέρες. Η Άγκυρα προσπαθεί ήδη να εκπέμψει, με κάθε πολιτικό και στρατιωτικό μέσο, το μήνυμα πως ούτε το Κυπριακό μπορεί να λυθεί, ούτε τα ενεργειακά σχέδια Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ να προχωρήσουν εάν δεν μετάσχει σ’ αυτά και η ίδια. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών προειδοποιεί ανοικτά και αναγγέλλει ταυτόχρονα την έναρξη γεωτρήσεων από τον «Πορθητή» στα νότια της Κύπρου. Και την ίδια στιγμή, ο υπουργός Άμυνας κινητοποιεί το σύνολο των ναυτικών δυνάμεων με την άσκηση «γαλάζια πατρίδα», που ο τουρκικός Τύπος χαρακτηρίζει «πρόβα πολέμου». Φαίνεται, όμως, ότι το ζήτημα ετέθη από τον Τ. Ερντογάν προς τον Αλ. Τσίπρα κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη γείτονα. Και τα ερωτήματα γίνονται βασανιστικά.
Ενώ, από καιρό, η Άγκυρα εστίαζε στη διεκδίκηση μιας τεράστιας θαλάσσιας ζώνης ανάμεσα στη Ρόδο, την Κρήτη και την Κύπρο, τώρα διαμηνύει πως δεν αρκείται στα παλιά σχέδιά της και απλώνει χέρι στα κοιτάσματα που ήδη ανακάλυψε η Κυπριακή Δημοκρατία. Αφού προσπάθησε -και δεν κατάφερε- να ματαιώσει προγραμματισμένες από τη Λευκωσία γεωτρήσεις, προαγγέλλει τώρα δικές της στις ίδιες ζώνες. Ανακοινώνει έξοδο του γεωτρύπανου «Πορθητής» στην κυπριακή ΑΟΖ και την θωρακίζει με την άσκηση «γαλάζια πατρίδα». Εγκαταλείπει την αμυντική αντίδραση σε ενέργειες των Ελλήνων και αναπτύσσει δράσεις που δημιουργούν τετελεσμένα.
Φαίνεται, πάντως, ότι ο Αλ. Τσίπρας συζήτησε τα ενεργειακά κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Άγκυρα. Ο ίδιος, άλλωστε, στην κοινή συνέντευξή του με Τ. Ερντογάν, δήλωσε πως «η ενέργεια πρέπει να αποτελεί γέφυρα συνεργασίας». Και η δήλωση αυτή προκαλεί σοβαρά ερωτήματα: Τι, ακριβώς, συζήτησαν και τι συμφώνησαν οι κ. Τσίπρας και Ερντογάν για τα ενεργειακά; Ποια σχέση είχαν οι συζητήσεις τους με το παλιό αίτημα της Τουρκίας για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και την πρόσφατη αξίωσή της για ισοκατανομή των κυπριακών κοιτασμάτων; Ποια σχέση είχαν με την επικείμενη έξοδο του «Πορθητή» και την άσκηση «γαλάζια πατρίδα»; Τι θα σημαίνει η έναρξη των τουρκικών γεωτρήσεων; Ποια πρέπει και ποια μπορεί να είναι η ελληνική απάντηση;
Η βοή που βγαίνει μέσα από όλα αυτά είναι υπόκωφη. Καταδεικνύει, ωστόσο, ότι ο εξ Ανατολών κίνδυνος είναι και πάλι μπροστά μας. Και ο κίνδυνος αυτός γίνεται πιο σοβαρός, τόσο όταν τον αγνοούμε, όσο και όταν τον επιστρατεύουμε σαν πρόσχημα για υποχωρήσεις και παραχωρήσεις. Σε κάθε περίπτωση, άλλωστε, μπορεί να επιφυλάσσει ένα νέο εθνικό ακρωτηριασμό. Και οφείλουμε, επιτέλους, να είμαστε προμηθείς και όχι επιμηθείς.